Σε όποια σελίδα της ζωής αν ψάξεις τον Θεό να δεις
σκιάχτρα και άβυσσο θα βρεις
ράσα με μαύρα τέρατα πήραν μορφή ανθρώπου
κι ένα βιβλίο απόγνωσης η μοίρα αυτού του τόπου.

Η ελπίδα γέμισε πληγές, χορτάτοι και υποκριτές
θρησκείες διαχειρίζονται, πανάγιοι βαφτίζονται
σε λάσπη καθρεφτίζονται.

Για θρόνους και για ενθρόνιση μιλάνε οι ανθρωπίδες
υπνωτικό σου δίνουνε με θεϊκές φροντίδες
αφού στη μοιρασιά της γης τα αρπάξαμε όλα εμείς
στον ουρανό θα βοσκηθείς, μη χάνεις τις ελπίδες.

Αυτός ο οίκος του θεού αντί για σπίτι του λαού
με όλα τα αίσχη της ντροπής έγινε οίκος ανοχής
μ’ εταίρες κι εταιρίες, μέτοχοι μ’ ευκαιρίες.

Για πείτε μου Αφέντες μου, που κράτος πλούτου γίνατε
και λόγο δε μας δίνετε, ερώτηση σας κάνω να μάθω
ερώτηση σας κάνω να μάθω πριν πεθάνω
για πείτε μου, Αφέντες μου, να μάθω πριν πεθάνω.

Πότε σας μίλησε ο Χριστός απ’ το σταυρό του επάνω
για θρόνους και για Mercedes, για στέμματα στις κεφαλές
για εξοχικά χλιδάτα, για αποθέματα ευρώ, μισθούς και φεουδάτα
πότε σας μίλησε ο Χριστός απ’ το σταυρό του επάνω
για στέμματα στις κεφαλές, για χρυσοκέντητες στολές
για πείτε μου. Αφέντες μου. να μάθω πριν πεθάνω
πότε σας μίλησε ο Χριστός απ’ το σταυρό του επάνω
για θρόνους και για Mercedes, για χρυσοκέντητες στολές
για εξοχικά χλιδάτα, για αποθέματα ευρώ, μισθούς και φεουδάτα
πότε σας μίλησε ο Χριστός απ’ το σταυρό του επάνω
για πείτε μου, Αφέντες μου, να μάθω, να μάθω πριν πεθάνω.

Σφετεριστές και έμποροι, Χριστός θα πει αγάπη και αίμα από το Γολγοθά
δώστε τα όλα στα παιδιά που συντρίβει της μοίρας η ποδιά
δε σας ανήκει τίποτα, παρά ένας χιτώνας
πάρτε το κάπως σοβαρά δώστε τα όλα στα παιδιά, αλλάζει ο αιώνας.
Κι αν στη γιαγιά βουλώσατε το στόμα μ’ αποστούπια
ο ποιητής μου έμαθε «να ξέρεις, σάρκα τρούπια
δεν είν’ τα νιάτα υποταγή, μα δαίμονας που σπάζει τα καλούπια»