Βλέπω
κάθε μέρα πια το βλέπω
πως φορτίο σου’ χω γίνει
σκέψη που δε σε αφήνει
βλέπω
κάθε μέρα πια το βλέπω
πως θα σε διευκολύνω
άμα πω πως σε αφήνω

άσε με λοιπόν να πάω
κάπου που να μην πονάω
να ξεχάσω και να φύγω
από σένα λίγο λίγο
τη νομίζεις πως κερδίζεις
έτσι που με βασανίζεις
έτσι που με βασανίζεις
τι νομίζεις πως κερδίζεις

Ξέρω
όλα τώρα πια τα ξέρω
το γυαλί πως έχει σπάσει
στα ψιλά έχω περάσει
ξέρω
όλα τώρα πια τα ξέρω
δεν σου λείπω δε σε νοιάζει
κι αν πονώ δε σε πειράζει