Θα βάλω στο λαιμό μου την κιθάρα
και δίπλα από τη Λία θα σταθώ
και απόψε εδώ στο Τσάι στη Σαχάρα
μια ιστορία θα σας διηγηθώ

Και αφού θα πιω λίγο να πάρω θάρρος
θα σκέφτομαι τα γκρίζα μου μαλλιά
γεράσαμε και εμείς και ο κουμπάρος
δεκάξι χρόνια πάνε συναπτά
τι τα θυμάμαι τώρα όλα αυτά

Δεκάξι χρόνια κι έχουν περάσει
με χάδια με αγκαλιές και με φιλιά
η Λία να μου λέει γλυκά: Θανάση, για
πες του Κωνσταντίνου να διαβάσει και
πάρε τη Δανάη απ’ τα αγγλικά

Οι βρύσες στο λουτρό έχουν χαλάσει
και τρέχει σαν νεράκι ο καιρός
δεκάξι χρόνια έχουνε περάσει κι αν
έβαλα και σκούπα και φαράσι
αισθάνομαι ακόμα τυχερός