Οι μέρες δίχως εσένα
του παραλόγου σκηνή
σε στέκια αγαπημένα
σε ψάχνω ως το πρωί

Κάποια δίπλα σου έμοιαζε πολύ
γύρισε μα δεν ήσουν εσύ
πάλι ξεγελιέμαι σου φωνάζω
άκουσέ με

Εσένα θέλω μόνο
τα μάτια μου κλειδώνω
ποιο άλλο όνειρο να είναι αρκετό
Εσένα θέλω μόνο
στο λάθος μου παγώνω
πώς σ’άφησα έτσι απλά να φύγεις
απορώ

Παντού εικόνες δικές μας
φωνές στη διαπασών
αφού διαιρείς τις ζωές μας
απ’τη δική μου είμαι απών

Τ’όνομά σου πάλι θ’ακουστεί
γύρισα μα δεν ήσουν εκεί
πάλι ξεγελιέμαι σ’αγαπάω
άκουσέ με