Δεν είν’ το χιόνι που με πνίγει
είν’ ο καημός που είμαι μακριά σου
φυλάω σκοπιά κι όλο νομίζω
πως κάπου βλέπω τη σκιά σου

Λεν πως σαν λιώσουνε τα χιόνια
θα `χει κι ο πόλεμος τελειώσει
το χέρι μου όλο στη σκανδάλη
τόσο που λέω θα ριζώσει

Πίσω από τα βουνά που βλέπω
κάπου εκεί πέφτει η γειτονιά σου
θα `θελα να `τανε βραδάκι
και να `κλαιγα στην αγκαλιά σου