Θυμάμαι ακόμα το γαλάζιο σου φουστάνι
και την κορδέλα που φορούσες στα μαλλιά
Ήταν τότε που `πες: "Να, το τρένο φτάνει,
νέα απ’ τη μάχη να μου στέλνεις και φιλιά"

Θυμάμαι ακόμα τις βραδιές που σου μιλούσα
μην κλαις, σε λίγο θα ξανάρθει η λευτεριά
και με παράπονο τα μάτια σου φιλούσα
σαν τι να θέλω και θυμάμαι τα παλιά

Θυμάμαι ακόμα τις φωνές και τα τραγούδια
και τις σημαίες που κρατούσαν τα παιδιά
μα συ κοιμάσαι μες τα κόκκινα λουλούδια
και γω είμαι εδώ με ματωμένη την καρδιά