Ανθρώπων κραυγές σκίσαν τη νύχτα τα πέλαγα
Ακόμα είναι επικίνδυνο να’ σαι τις νύχτες στα ανοιχτά
Έξη χρόνια δεν έσπειραν ετούτο το λιβάδι
οι ερπύστριες αφήσανε τα ίχνη τους παντού.
Ψέματα πάλι λένε οι κεραίες
για να τελέψουν οι εμπόροι τις δουλειές
Ψέματα πάλι λένε οι κεραίες
για να τελέψουν οι εμπόροι τις δουλειές.
Τώρα που άρχισα να ξεθολώνω και πόνεσα βέβαια γι’ αυτό
ίσως πιο καθαρός και ειλικρινής από ποτέ
Μια τραγωδία που γράφουμε μέρα με την ημέρα
παράσταση για όλους μας με φόντο τη μιζέρια.
Ψέματα πάλι λένε οι κεραίες
για να τελέψουν οι εμπόροι τις δουλειές
Ψέματα λένε πάλι οι εμπόροι
για να τελέψουν τις δουλειές.
Δαχτυλίδια ταφόπλακες χρυσές
κι αγάπες σε άσπρες Κυριακές
Οι εραστές φιλήθηκαν στην άκρη του γκρεμού
Αυτό που θα τους ένωνε ήταν ο τρόμος του κενού.
Ψέματα πάλι λένε οι κεραίες
για να τελέψουν οι εμπόροι τις δουλειές
Ψέματα πάλι λένε οι κεραίες
για να τελέψουν οι εμπόροι τις δουλειές.