Χρόνια και στίχοι μου μένουν στα κλαδιά
Χαμένοι στόχοι τρομάζουν τα παιδιά
Δρόμοι μ’ ελπίδες μ’ οδήγησαν στο χτες
Στα άδεια τοπία χάνονται οι φωνές

Βλέπω ναυάγια να κλείνουν τα σκαλιά
Κλείνουν οι πόρτες, τρομάζουν τα παιδιά
Τη βλέπουν να φτάνει, να δένει τις στιγμές
τ’ άδεια τοπία και τις φωνές.
Απειλή.