Φεύγει ο καιρός, περνάει ο καιρός
κι ο χρόνος προσπερνάει
μα δεν το ξέρει ο μικρός
κι ο γέρος το ξεχνάει.

Αχ, τα τραγούδια είν’ ο χρόνος
αχ, που κοιμάμαι και ξυπνάω
πάντα μόνος.

Τα παραμύθια λέγονται
πάνω απ’ το προσκεφάλι
για να `ναι τ’ όνειρο γλυκό
και η στιγμή μεγάλη.

Αχ, σ’ έρωτα βαθύ με ‘ρίξαν
αχ, το παραμύθι αγάπησα
κι ύστερα με ξύπνησαν.

Δε ζητιανεύει η πηγή
μα κείνος που διψάει
και δίχως δίψα στη ζωή
ο χρόνος δεν περνάει.

Αχ, δροσερό νεράκι πίνω
αχ, κι αν χαμηλώσαν τα βουνά
εγώ τα μάτια κλείνω.