Αύριο πάλι θ’ ανακτήσω δυνάμεις
Από ένα σήριαλ που προσπαθείς να μου μάθεις
Σ’ αρέσει; Βγήκαν όλα στη φόρα
Η καρδιά σου θα εκραγεί σε μια ώρα
Με μια έκρηξη σαν την αρχή της ζωής
μ’ ένα κλάμα θ’ αρχίσεις να ζεις
διψάς; Έλα πιες λίγο αίμα
ότι μου ανήκει δικό σου, τίποτα άλλο από εμένα
όλα τα βράδια που πέρασαν χαμένα
σου θυμίζουν τι δε θα `θελες για σένα
μ’ αγαπάς; Μόνο με μια εντολή σου
θα εκκινήσω από την καρδιά σου να φορμάρω τη ζωή σου.

Άκου τους σπασμούς μου
Τι σου θυμίζουν οι ρυθμοί που ερεθίζεις;

Μ’ ένα μίσος που δε φτάνει ν’ αγαπήσεις
Με μια αγάπη που δε φτάνει ν’ ασελγήσεις
Κρυώνεις; Σ’ έχουν σκεπάσει με θλίψη
Το μυαλό σου στην απόλυτη ψύξη
Η βροχή σου μου θολώνει το βλέμμα
Οι οργασμοί σου πως μου πήζουν στο αίμα
Τελειώνεις; Καιρός να ξαναρχίσεις
Το κέντημα που θες να μου χαρίσεις
Αν βρεις το δρόμο θα σε πάρω μια αγκαλιά
Θάμαι η στάχτη κι εσύ θάσαι η φωτιά
Μ’ αγαπάς; Είσαι μοναχή αλλά όχι μόνη
(όχι μόνη, όχι μόνη, όχι μόνη, όχι μόνη)
είσαι η θλίψη που λιμνάζει, λιγοστεύει και λειώνει.
Άκου τους σπασμούς μου
Τι σου θυμίζουν οι ρυθμοί που ερεθίζεις;

Αυτά τα ρούχα έχουν παλιώσει
Η οργή μου έχει φουντώσει
Κοιμήθηκες; Εγώ κοντεύω
Είμαι κερί αναμμένο που συνέχεια λιγοστεύω
Κάνω κύκλους να μην δείξω χαμένος
Ξεκαρδίζομαι να μην δείξω θλιμμένος
Γελάς; Τι γνωρίζεις που δεν ξέρω
Είναι αλήθεια πως ότι θες θα στο φέρω
Αυτό είναι το τέλος που προσμένεις
Η αλήθεια είναι ότι γυρεύεις
Θα το κάνεις; Είσαι ότι δε θέλεις
Μ’ αγαπάς … μη σταματάς να χορεύεις.

Άκου τους σπασμούς μου
Τι σου θυμίζουν οι ρυθμοί που ερεθίζεις;