Αν δεν μπορείς να μου δώσεις κάτι,
κάτι να πιστέψω, μη μιλάς.
Εγώ θέλω ν’ ακούσω το τραγούδι,
να διαλέξω, ν’ αναπνεύσω, να τελειώσω, να χορέψω
πάνω απ’ όλες τις σκιές, κάτω από ένα λουλούδι.
Τα ρυάκια συναντιούνται, σύντομα θα’ναι πλημμύρα,
ίσως ξεπλύνουν τους στάβλους όταν θα σπάσει η βιτρίνα.
Αλήθεια πόσα ψέματα μπορείς να καταπιείς;
Να φλυαρείς, να φλυαρείς μη σταματάς γιατί μπορεί να σκεφτείς!

Ή ακολούθα ή οδήγα
ή φύγε απ’ τη μέση
Ή ακολούθα ή οδήγα
ή φύγε απ’ τη μέση

Δώσ’ μου ένα καλό λόγο, ένα καλό λόγο να ζήσω
εκτός απ’ το να νιώθω, ν’ ακούω και να χτίζω
όχι κελιά σαν αυτά που χτίζεις στα όνειρά σου,
ούτε πανάκριβα ψυγεία για να βάλεις την καρδιά σου.
Είναι οι βέργες δεμάτι, τώρα πια δεν λυγίζουν
κάποιοι κάκτοι κάνουν κάτι, κάποιοι κάκτοι ανθίζουν
και ναι, στους ανεμόμυλους κοιτάζουν τη θλίψη.
Είναι τρελοί, είναι τρελοί που αναπνέουν και διαβρώνουν τη θλίψη!

Ή ακολούθα ή οδήγα
ή φύγε απ’ τη μέση
Ή ακολούθα ή οδήγα
ή φύγε απ’ τη μέση

Ναι, περπατάς όσο αντέχεις κι όσο αντέχεις περπατάς
κι αν ποτέ σταματήσεις, σταματάς να γελάς.
Δρόμος δεν υπάρχει, στο `χω πει, ταξιδιώτη,
μόνο ο φόβος η καρδιά σου να σε λέει "προδότη".
Η χιονοστιβάδα είναι μόνο χιονονιφάδες μακριά,
σ’ όλα τα δόγματα που χτίζεις πάντα υπάρχει ένα "αλλά",
μία κίβδηλη πουτάνα κι ένας νόμιμος ληστής.
Πού θα πας, πού θα πας; Από εσένα δεν μπορείς να κρυφτείς.

Ή ακολούθα ή οδήγα
ή φύγε απ’ τη μέση
Ή ακολούθα ή οδήγα
ή φύγε απ’ τη μέση