Είναι βράδυ, μα νομίζω πως σε λίγο θα φέξει
κάτσε να σου πω την ιστορία του Αλέξη
ένα παιδάκι ζωντανό με δυο σπίρτα αντί για μάτια
αν η ζωή είναι λιμάνι, αυτός σκαρφάλωνε κατάρτια.
Τώρα μόνο ένα απόκομμα σε μια εφημερίδα
Θεέ μου μη σε τύφλωσε του επίσκοπου η χλίδα
ο άρχοντας των μυγών στην Ελλάδα του 06
νικητής ο απαθής αυτή τη βρωμα να αντέξει
ποιος θα πει σε αυτή τη μάνα τι μαθαίνουν στα σχολεία
TV, παιδεία και ωμή βία
τα παιδιά είναι εγκληματίες συναινείς για τιμωρία
αλλά η βρωμα ξεκινάει από σένα κοινωνία.

Εδώ κάτω δεν έχει οίκτο για το διαφορετικό
όλοι να μοιάζουν πάρε παράδειγμα το κάθε σου ευρώ
πόσο άθλια μοιάζει τώρα η τηλεόραση κλειστή
με όποιον δάσκαλο καθίσεις ίδια είναι η χολή
και τι λέτε τώρα εσείς για τον άτυχο Αλέξη
συζητάτε συνεχώς και δεν λέτε ούτε λέξη
πως τον (σσσσς…) ένα τσούρμο από απαίδευτους αλήτες
έχετε δίκιο, κοιταχτείτε στον καθρέφτη είναι οι γύπες.
Δεν έχω δάκρυα τα σκούπισε η αδιαφορία
κι όταν θα ξεφουσκώσει δε θα μείνει ούτε πικρία.
Αντίο μικρέ μου φίλε κάνω μία προσευχή
όλους τούτους τους αλήτες να τους πνίξει η ντροπή.

Δεν τελειώσαμε ακόμα, έχω ακόμα μια στροφή
και συγγνώμη που τα λέω, σας χαλάω τη γιορτή
η παιδεία εκφυλίστηκε σε εξετάσεις
φροντιστήρια, αγγλικά, βαθμούς και βάσεις
να τι έμεινε απ’ τη χώρα του Σωκράτη
τηλεπωλήσεις βιβλίων με το δεμάτι
τηλεόραση του βάλτου, ότι σπέρνεις θα θερίσεις
το θέμα είναι θέμα μόνο αν φτάσει στις ειδήσεις
πολύ την Κυριακή μα καθόλου τη Δευτέρα
κι οι πνευματικοί ηγέτες να βρέχονται πιο πέρα
φταίχτης δεν ήταν ποτέ το μαχαίρι
αν το καθοδηγούσε πιο υπεύθυνα το χέρι.

Δεν έχουμε επωδό
Για κάτι τόσο φριχτό...
Όχι, δεν έχουμε επωδό
Κανένα στίχο…