Έχουν κλείσει όλοι οι δρόμοι
Μ’ αν υπάρχει επαφή
Κι αν χρωστάω μια συγγνώμη
Σου τη στέλνω με φιλί.

Σου μιλάω σ’ αγαπάω
Και τα δάκρυα ποταμός
Πάντα κάτι σου χρωστάω
Και το βλέπω διαρκώς.

Τώρα μέσα στα σκοτάδια
Στα βαριά μου τα παπλώματα
Η ζωή μου μοιάζει άδεια
Κι η ψυχή στα χαρακώματα.

Τώρα δεν υπάρχουν χρώματα
Μέσα στο βαθύ παράπονο
Καθώς πέφτω στα δυο γόνατα
Αγκαλιάζω το παράλογο.

Κι η ψυχή μου στα χαρακώματα.

Κάποια βράδια πως φοβάμαι
Μη δακρύζεις μοναχή
Και αν δεν μπορώ κοντά σου να ‘μαι
Μου βαθαίνει την πληγή.

Πώς μου λείπει ένα χάδι
Μια αγκαλιά σου τρυφερή
Η φωνή σου στο σκοτάδι
Πόσο μου ‘λειψες εσύ.

Τώρα μέσα στα σκοτάδια
Στα βαριά μου τα παπλώματα
Η ζωή μου είναι άδεια
Κι η ψυχή στα χαρακώματα.
Τώρα δεν υπάρχουν χρώματα
Μέσα στο βαθύ παράπονο
Καθώς πέφτω στα δυο γόνατα
Αγκαλιάζω το παράλογο.

Κι η ψυχή μου στα χαρακώματα.