Πες μου πότε ξεκινούν οι συνεδρίες
και τι ώρα μου αλλάζουν τα μυαλά
Κάθε πότε λειτουργούν οι θεραπείες
και μέτρα διαμορφώνουν και σταθμά

Κάθε μέρα διακινούνε ενοχές
τις ορμές και τις ανάγκες να κοιμίσουν
Γράφουν όνειρα μαζί και συνταγές
τα νεύρα λίγο – λίγο να ηρεμήσουν

Συνοδεύουνε τα χάπια οι συμβουλές
και το μυαλό μου κάνει κύκλους στο τετράγωνο
Μα δεν κλείνουν οι χημείες τις πληγές
και το δάκρυ συνοδεύει το παράπονο

Η λογική τώρα χτυπά σε τοίχους τέσσερις
ό, τι κι αν δω, ό,τι κι αν πω κρίνεται άκυρο
Ουρλιάζουν μέσ’ το νου μου οι διαβουλεύσεις
αν υπάρχει λίγο δίκιο στο παράλογο

Ερευνούν τα παιδικά μου τα χρονάκια
μήπως βρούνε κάποιο πρόβλημα σ’ αυτά
Καταγράφουν την ψυχή μου σε μπλοκάκια
Να μου αλλάξουνε τη σκέψη ριζικά

Με ηλεκτρίζουνε τα πρέπει και τα μη
πυροδοτούν το μπερδεμένο μου κεφάλι
Ασελγούν πάνω στην άδεια μου ζωή
και με διώχνουν για να πάω αύριο πάλι

Θα ξεκάνουνε στο τέλος το εγώ μου
να μην είμαι πια μοναδικός
Μια χαρά να τα πηγαίνω με τους νόμους
κάποιος άλλος για να γίνω ιδανικός.