"Αν ρίξεις πίσω ένα μόνο βλέμμα"
είπε εις τη γυναίκα του με τρόμο
"εχάθης!" Και με παγωμένο αίμα
τραβούσ’ ο Λωτ τον ίσιο πάντα δρόμο.

Μα η γυναίκα πάντα σαν γυναίκα
"ας στρέψω" λέει "πίσω μου κομμάτι,
και τι θα πάθω;" Η τρελή Ρεβέκκα
γίνηκε ευθύς μια στήλη απ’ αλάτι.

Και τώρα απ’ τις γυναίκες μας αν κρίνω,
μπορώ να συμπεράνω ίσα ίσα
πως απ τον παλαιό καιρό εκείνο
γεννιούνται οι γυναίκες όλες... λύσσα.