Πολλά και διάφορα συμβαίνουνε κάτ’ απ’ το φως του ήλιου, μιλάμε γι’ άσχημα πράγματα,
τα πάντα κινούνται ασταμάτητα,
γυρίζει το μυαλό μου, σκέφτεται και σκέφτεται πολλά γαμώτο μου,
που να στα λέω τώρα, δεν αξίζει να ξοδεύουμ’ άσκοπα την ώρα,
μην υποτιμάς τη σφαίρα που μπορεί να σε σκοτώσει,
ευάλωτο σε βλέπω τη μέρα, δεν είχες πάρει γραμμή την πτώση,
εσύ είσ’ ο μόνος που έχει τη δύναμη να σε σώσει, κατά τ’ άλλα
η ίδια σου η μάνα κάποτε μπορεί να σε προδώσει,
άφραγκος όσο δεν πάει, βλέπω
τη μια μέρα μετά την άλλη να περνάει,
κάτι δεν κολλάει,
είν’ η γκαντεμιά που με κυνηγάει
κι όσο ο δείκτης τρέχει το σώμα γερνάει,
μα μετά από λίγο γίνεται συνήθεια
το να πιστεύουμε σε λόγια ανθρώπων που μας πουλάν παραμύθια, παραλίγο,
είπα τελειώνω τη θητεία κι έπειτα θα φύγω μακριά,
όσο καίει μέσα μου ακόμα φωτιά,
έτσι κι αλλιώς κι εδώ που ζω στο βάθος νιώθω ξενιτιά.
Χάνω τον ύπνο μου,
έκλεισα μάτια, όλα κι όλα είκοσι λεπτά,
τα απαραίτητα, τσιγάρο καφές κι η πρωινή μυτιά κατεβαίνει πικρά,
μια ανάσα βαθιά κι ανοίγω δρόμο πάλι ψάχνοντας δουλειά,
βλέπεις κάποια απ’ τ’ αδέρφια μου έφυγαν νωρίς,
μαζί τους πέθανε κι η ξεγνοιασιά της ονειρεμένης εφηβείας,
της παντοτινής φιλίας,
γρανάζια ήμαστε στη μηχανή την κοινωνίας,
σχηματίζοντας ουρές σε ταμεία ανεργίας,
πού να χωθείς αν δεν έχεις μέσο,
γυρνώ σαν το ρεμάλι, το χαρτί μου κίτρινο και πουθενά δε θα χωρέσω,
η ανάγκη για επιβίωση εκ των έσω,
μετατρέπει τον άνθρωπο σε ζωο
κι υπό τέτοιες συνθήκες ενδέχεται να σου την πέσω, μα
δε γεννήθηκα εγκληματίας,
γεννήθηκα φτωχός κι αυτό στις μέρες μας σημαίνει την αρχή κάθ’ αμαρτίας,
έτσι που λες φιλαράκι,
παλιά μου τέχνη, κόσκινο με μπύρα στο παγκάκι,
είμ’ από κέρασμα και μη ζητάς ψιλά δεν παίζει σάλιο,
βουλιάζω σαν ναυάγιο στο οινόπνευμα,
η κίνηση γύρο μου, κόλλημα,
τη μια στιγμή σαστίζω, την άλλη όλα είναι γνώριμα,
ενήλικος δίχως στον ήλιο μοίρα, αυτό είναι πρόβλημα,
μέσ’ στο κομφούζιο της καθημερινότητας,
απρόσωπα κι ανώνυμα,
κάποιες φορές χάνω το νόημα,
μα δεν αφήνω ποτέ να χαθεί η ελπίδα,
ακόμα κι αν σημαίνει να τρέχω όλη μέρα μ’ οδηγό μια εφημερίδα.
Στεγνός άνθρωπος, καθημερινός,
κοίτα γύρο σου μπορεί να σου `ναι πολύ κοντινός,
άκακος, μα ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει επικίνδυνος,
κάτι μας λείπει, κάτι μας καίει, κάτι μας φταίει,
λέγεται χρήμα, λέγετε τρέχουσες ανάγκες, λέγεται χρέη,
κάτι μας καίει, κάτι μας φταίει...