Σφιχτά το χέρι κράτα μου και έλα
πλατεία Κουμουνδούρου για να δεις
το δάκρυ ζυμωμένο με την τρέλα,
μα κοίτα από μακριά να μην κοπείς.

Ανθρώπους που κοιμούνται σε χαρτόνια
και χέρια απλωμένα για λεφτά,
εμπόρους, νταβατζήδες και κλεφτρόνια
με μάτια μεθυσμένα και σκυφτά.

Ανθρώποι και ποντίκια πλάι πλάι
και έρωτες της νύχτας δανεικοί,
ζωή που το μαχαίρι συναντάει
και πάνω του ορμάει να λυτρωθεί.

Την έχω την αγάπη σου ανάγκη
σ’ αυτό το καταγώγιο της γης,
σαν βλέπω το πικρό καυτό αυλάκι
στο μάγουλο της πόρνης της φτηνής.

Σαν βλέπω πιτσιρίκια φοβισμένα
να μπαίνουν σε ερείπια ηδονής
και δυο περιπολίες στα χαμένα
να κρύβονται στο δήθεν μιας στολής.

Ανθρώποι και ποντίκια πλάι πλάι
και έρωτες της νύχτας δανεικοί,
ζωή που το μαχαίρι συναντάει
και πάνω του ορμάει να λυτρωθεί.