Σ’ άσπρο χαρτί και πάλι στίχους θα σου γράψω,
είναι τέτοια η στιγμή τραγούδι για να φτιάξω.
Κι όπως τις σκέψεις προσπαθώ να συγκεντρώσω
σε ‘σένα θέλω κάτι νέο, να χρεώσω

Όμως το μυαλό μου δε με βοηθάει
γυρίζω στα παλιά μα πίσω δε με πάει
κάτι περίεργο συμβαίνει και φοβάμαι
είναι αδύνατον εγώ να μην θυμάμαι
δε σε θυμάμαι

Δε θυμάμαι πως προφέρουν τ’ όνομά σου
δε θυμάμαι πως μυρίζει τ’ άρωμά σου
δε θυμάμαι καν τον ήχο της φωνής σου
δε θυμάμαι αν κοιμήθηκα μαζί σου

Δε θυμάμαι αν εσένα αγαπούσα
δε θυμάμαι αν εσένανε μισούσα
δε θυμάμαι αν εσένα αγαπούσα

Με τα φώτα χαμηλά και μόνος σπίτι
Ξημερώνει και δεν ξέρω τι μου λείπει
Τη μοναξιά μου προσπαθώ να την ορίσω
Γιατί είμαι μόνος και που φταίω ν’ απαντήσω

Όμως το μυαλό μου δε με βοηθάει
αυτό που ζούσε μ’ αναμνήσεις τώρα με πουλάει
Κάτι περίεργο συμβαίνει και φοβάμαι
είναι αδύνατον εγώ να μην θυμάμαι
δε σε θυμάμαι