Στο Μεσαγρό, στην αμπολή,
χύθηκε χτες αίμα πολύ!
Δυο καλονιοί, νυκοκυραίοι,
γειτόνοι, συναυλακαραίοι,
μαχαιρωθήκανε και το αίμα
πέρα κοκκίνισε το ρέμα!

Στη ρεματιά ως κατηφορίζει
με παραπόνεση βουίζει...
Μανάδων τάχα είν’ βογγητά,
για ποιάς παρθένας κλάματα;
Κι ο αχός του χόχλακου του αιμάτου
αντιβογγάει κυλώντας κάτου.

Ματώθηκε η νεροσυρμή,
στη δέση χοχλακάει μ’ ορμή
το αίμα, καθώς κυλάει στο ρέμα
κι επνίγη ο κάμπος μέσα στο αίμα
κι απ’ αλαργού σφαντάζει σάμπως
παπαρουόκαμπος ο κάμπος!...

Στο Μεσαγρό, στην αμπολή,
χύθηκε χτες αίμα πολύ...