Κάθε πρωί μας ξυπνούσαν τα δέντρα γλυκά
μας καλούσαν να πιούμε ξανά όλο το φως της ημέρας
και εμείς μαγεμένοι μεθούσαμε μέσα στη δροσιά
που μας πρόσφερε απλόχερα αυτός ο αέρας
Και τις νύχτες μας λούζαν τα αστέρια που πέφταν στην γη
μου ψιθύρισες κάνε μια ευχή ποτέ μην με αφήσεις
σαν παραμύθι που δεν έχει τέλος και αρχή για μια ζωή

Μες στην γαλήνη ακούω να μου λέει μια φωνή
δεν μας ξέρει κανείς και όμως νιώθω πως ζούμε την δόξα
και εμείς να χορεύουμε ξέγνοιαστοι μες στην βροχή
και να φιλιόμαστε κάτω από ουράνια τόξα
Μεσημέρια κοιμόμασταν δίπλα στις ακρογιαλιές
στις αιώρες για ώρες χλευάζαμε τον εαυτό μας
όλες οι μέρες μας μοιάζαν σαν Κυριακές

Και τις νύχτες μας λούζαν τα αστέρια που πέφταν στην γη
μου ψιθύρισες κάνε μια ευχή ποτέ μην με αφήσεις
σαν παραμύθι που δεν έχει τέλος και αρχή για μια ζωή