Βαπόρια ξέμπαρκα, ξέθωρη μοράβια
που κάποτε έπλεαν μ’ άλλα καράβια
τώρα σέκα στο χώμα, σ’ άβουλο κώμα
θυμούνται πολλά, μα κι άλλα ακόμα

Θυμούνται ταξίδια, μπουνάτσες και κύμα
λοστρόμους που χάθηκαν άδικα, κρίμα
κι έναν μαρκόνη φίσκα με στίγματα
που ’γραφε ποιήματα κι έστελνε σήματα

Μανούβρα ψυχής προς τα στράλια της ζωής
για κάνε Κόλια κι όταν κάργα πια δεθείς
στείλε ρεπόρτο χαράς στη Μαντζουρία
στο Αργοστόλι κι αν θες και στην Κυρία
στον Ποσειδώνα κι απέ στην Καρχηδόνα
στην Αλταμίρα κι όπου θες ακόμα
μα μην το στείλεις στα ξέμπαρκα βαπόρια
σ’ αυτά που ζουν απ’ τη ζωή τους χώρια

Τραβέρσα θυμούνται κόντρα στον άνεμο
λιμάνια τίγκα, χασίσι παράνομο
κι έναν μαρκόνη πολύ πριν να βιράρει
ανούσιες παντιέρες να μαϊνάρει

Στη θάλασσα χάρτα και βάλσαμο, Κόλια
προσκέφαλο σ’ έχουν οι ναύτες και μπόλια
και σε διαβάζουν τζόβενα στα βαπόρια
για να ανοίξουν της ψυχής τους τα στόρια