Μπάρκαρε η νύχτα απ’ του ορίζοντα τo αυγόφως
κι ήσουνα εκεί, μέσα στη σιωπή σου
σ’ αναζητούσε των ωκεανών σου ο κόρφος
που δε δεχόταν την εκ της στεριάς φυγή σου

Μπάρκαρες, Κόλια, για τ’ απόμακρα τα μέρη
πήγες τραβέρσο μαζί με τη γοργόνα
τα μαραμπού σου πετάνε δίχως ταίρι
αφού τα άφησες ορφανά και μόνα

Στείλ’ ένα μήνυμα μ’ ασύρματο ψυχής
στο Port Pegassu και στην Αλεξάνδρεια
πως ήταν για σένανε ζήτημα αρχής
στον απόπλου σου, να ’σαι συ στη βάρδια
Στείλ’ ένα μήνυμα μ’ ασύρματο ψυχής
στο Κούρο Σίβο και στην Τζένια ακόμη
πως ήταν για σένανε ζήτημα τιμής
τη γοργόνα σου, μην την αφήσεις μόνη

Μόνος πια ο Γουίλλη σου, ο μαύρος θερμαστής
ψάχνει στο πούσι το δικό σου το μαχαίρι
μέσα σε κύματα μιας θαλασσοταραχής
ναυαγός που ψάχνει τού ναυαγού το χέρι

Χάραξ’ ένα στίγμα στο αρμυρό νερό
χάραξ’ εκεί τη μορφή σου Καββαδία
να μας χορεύει του Ravel το "Bolerο"
ακροβατώντας στο φτερό του καρχαρία