Μοναχοκόρη τού βορκά,
η προίκα σου περίσσια,
που πανωθκιόν σου εκκλησσιές,
κάστρα τζαι τζυπαρίσσια.

Προξένεια σού καμαν πολλοί,
μπροστά σου γονατούσαν,
Λατίνοι τζαι Σαρατζηνοί,
το σσέρι σου ζητούσαν.

Τζερύνεια, πόλη όμορφη,
πολλοί σ’ ερωτευτήκαν,
που σέναν εθαμπώθηκαν,
μα τζαι γοητευτήκαν,
Τζερύνεια, πόλη όμορφη,
της Τζύπρου μας καμάριν,
τα κάλλη, τα στολίθκια σου,
έχουν Θεού τη χάρην.

Πάντοτ’ εσού ήσουν πιστή
με περισσόν γινάτιν
τζ’ Ελλάδα εν η μάνα σου,
πώς να `σσεις γι’ άλλον μάτιν;

Τον Πράξαντρόν σου καρτερείς,
αγάπην να του δώσεις,
μες στην αγκάλην του να μπεις,
που ούλλους να γλιτώσεις.