Σ’ αγαπώ με τίποτα δε θέλω να σε χάσω
θα ψαχτώ και κάθε εκδοχή θα λογαριάσω
πρωινό
την πόρτα μου κλειδώνω μα ξαναγυρνώ
αυτά που’ χω ξεχάσει είναι ακόμα εδώ
το όνειρο θα πάρω από τη μέση του
θα βάλω και τον έρωτα στη θέση του

Κουστούμι μου τριμμένο ασιδέρωτο
το αύριο είναι άγνωστο και ξέρε το
σημάδια σκοτεινά και αφανέρωτα
εγώ σας λέω έρωτα

Απορώ ποιος είναι ο θεός που με γνωρίζει
με κανό μες τον ωκεανό του με γυρίζει
πρωινό
γλιστράει το φλιτζάνι απ’ το χέρι μου
και ότι δε φαντάστηκα είναι ταίρι μου
εκείνο στο μυαλό μου που δε χώρεσε
με βρήκε τελικά και με συγχώρεσε