Έχω έναν φίλο βρε παιδιά
εκεί μακριά στην Κρήτη
είναι παιδί απ’ τα διαλεχτά
παιδί του Ψηλορείτη
είναι παιδί απ’ τα διαλεχτά
παιδί του Ψηλορείτη

Ο φίλος με την λύρα του
όλο φωτιές ανάβει
με μαντινάδες τις καρδιές
καίει κι αναστενάζει
με μαντινάδες τις καρδιές
καίει κι αναστενάζει

Τσίπουρο πίνει σαν νερό
τον φίλο μου κοιτάει
μην σταματήσεις τον χορό
του λέει και γελάει
μην σταματήσεις τον χορό
του λέει και γελάει

Και σαν η πούλια χάνεται
πίσω απ’ τον Ψηλορείτη
σαν θείο φως απλώνεται
στη ξακουσμένη Κρήτη
σαν θείο φως απλώνεται
στη ξακουσμένη Κρήτη