Φοβάμαι να κοιτάξω
στα μάτια την αλήθεια
φτιάχνω για μένα παραμύθια
που τα πιστεύω μόνο εγώ

και μέρα με τη μέρα
παλεύω να νικήσω
το φόβο και ν’ αφήσω
αυτό το κρυφτό

Νομίζω πως ζητάμε μονάχα τη γαλήνη
μια σκέψη που ν ‘ αφήνει ένα φως το βράδυ
νομίζω πως μιλάμε με ψέματα και γρίφους
και ζούμε μες τους μύθους σαν σκιές στο σκοτάδι

Δεν μπορώ να σου δείξω
πως ξεκλειδώνουν τα όνειρά μου
πως είναι η καρδιά μου
όταν είσαι μακριά

σε λίγο θα τελειώσει
αυτό το ταξίδι
πέρασαν δυο φεγγάρια ήδη
ίσως να ‘ναι αργά

Νομίζω πως ζητάμε μονάχα τη γαλήνη
μια σκέψη που ν ‘ αφήνει ένα φως το βράδυ
νομίζω πως μιλάμε με ψέματα και γρίφους
και ζούμε μες τους μύθους σαν σκιές στο σκοτάδι