Με βρωμικα στιχάκια πάντα εκφράζομαι
Τη φαντασία μου δε χάνω γιατί χάνομαι
Στης σοβαρότητας τις φυλακές δεν πιάνομαι
Κι αν νιώθω ότι μεγαλώνω πάλι μικρός αισθάνομαι

Χωρίς πρόλογο ακούγομαι παιδί λίγο ανώριμο
επειδή την πάτησα αρκετές φορές
Γι’ αυτό και λόγο ωμό έρχομαι να γράψω
πότε ίσως δεν ξεπεράσω
όλα αυτά που γίνανε και θέλω να ξεχάσω

Σαν μιλήσαν τα μάτια μου, σταματήσανε τα στόματα
με χρώματα γέμισε ο ουρανός μου κι είναι δικός μου
μακάρι να πλημμύριζε με φως κάθε γωνιά του κόσμου

Από το νότο ως το βορρά κι από την ανατολή ως τη δύση
κι όπως λέει και η ρήση:
"μην στενοχωριέσαι για προβλήματα που λύνονται και για αυτά που δεν υπάρχει λύση"

Διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο είμαστε, όμως είμαστε και ίσοι
Ανησυχίες στη ζωή να υπάρχουν δε θα πάψουν
κι έτσι ευελπιστώ ότι τα πράγματα κάποτε θα αλλάξουν

Με βρωμικα στιχάκια πάντα εκφράζομαι
Τη φαντασία μου δε χάνω γιατί χάνομαι
Στης σοβαρότητας τις φυλακές δεν πιάνομαι
Κι αν νιώθω ότι μεγαλώνω πάλι μικρός αισθάνομαι

Κατάλαβα πως αυξάνεται της ζωής μου ο παλμός
τίποτα δε χάνεται εκτός άμα δεν αισθάνεται
Με πιάνετε;

Αφήστε με τώρα να προσπαθήσω να μιλήσω
να καταφέρω να εξηγήσω, τον εαυτό μου να αφήσω

Όταν πίσω γυρίσω, θέλω να αντικρίσω ό,τι αφήσω
Θέλω να ντύσω το νου σου με σκέψεις
Θέλω κι εσύ να συμβάλεις, τις θετικές να επιλέξεις
με λέξεις σαν ζογκλέρ είν’ οι Skaribas κι είναι νόστιμοι σαν τα εκλέρ
Θα μας δεις, πότε 2 πότε 7, πότε 5, πότε 9
Χαιρετίσματα στον κόσμο και σε κάθε γειτονιά

Με βρωμικα στιχάκια πάντα εκφράζομαι
Τη φαντασία μου δε χάνω γιατί χάνομαι
Στης σοβαρότητας τις φυλακές δεν πιάνομαι
Κι αν νιώθω ότι μεγαλώνω πάλι μικρός αισθάνομαι