Μέθυσε κι απόψε η χαρά
και σε άλλο σπίτι ξενυχτάει
κι αν σου πω ότι δε μ ’αφορά
ψέμα θα σου πω και δε μου πάει .

Τράκαρε στη νύχτα η ψυχή
σαν νταλίκα με βαρύ φορτίο
που έκλεισε ξανά την εθνική
κι άπλωνε το χιόνι και το κρύο .

Κι είσαι εσύ
σαν διόδια κλεισμένα
με ρολά κατεβασμένα
Κυριακή
κι είσαι εσύ
σαν καλώδια κομμένα
σε μικρόφωνα κλεισμένα
σε γιορτή

Στέρεψε της λήθης το νερό
και να θέλω πώς να σε ξεχάσω
κι όσο κι αν το αύριο καρτερώ
ξέρω πως στο χθες αχ, θα γεράσω.