Θα σε βρω, δε χάνω, έχω μάθει πού πας
είσαι εκεί, δε σε φτάνω, μα γυρνάς και κοιτάς
όλα τα είχες στα χέρια μα με μένα είναι αλλιώς
ίσως μάθεις ποιες λέξεις με αγγίζουν στο φως
ίσως δεις το άρωμά μου όταν μένω σκυφτός
και από το φόβο της ήττας να δακρύσεις γυμνή
σαν ελεύθερη χωρά σαν σκιά στην βροχή

Μα τα ακούς, την αγάπη ακούς, ναι μ’ ακούς,
την καρδιά σου ακούς
το ρυθμό, τις κινήσεις, τις ζωές που περνούν
ταπεινά τις γυρεύεις και οι σιωπές σε ζητούν

Και στο τέλος τι θα είσαι άλλη μια φορεσιά
που δανείστηκε κάποιος να περάσει καλά
τη βαρέθηκε τώρα, την πετά και γελά
του έχει φύγει το βάρος στη ζωή του γυρνά
κι εσύ θάβεις το δάκρυ μη σ’ ακούσουν να λες
«έτσι είναι οι αγάπες της ψυχής χαρακιές»