Κάποια μέρα θα φοβάται να γυρνά,
θα φοβάται μήπως φύγει
κι η ψυχή του θα ξερνάει μυστικά,
κι η ψυχή του θα τον πνίγει

Και ο χρόνος που πονάει πιο πολύ,
είναι αυτός που ταξιδεύει
πέρα από τη ζεστή οργή,
θέλει μόνο να φανεί

Ίσως κάποτε να `ρθει ...

Κάποια μέρα θα φοβάται να γελά,
θα φοβάται να δακρύσει
κι η ψυχή του θα κοιτάζει παγερά,
κι η ψυχή του θα ραγίσει

Και ο χρόνος ο αθάνατος εχθρός
είναι αυτός που τον γιατρεύει
πέρα από τη λιτή κραυγή,
θέλει μόνο το γιατί

Μια ανάμνηση για αρχή
του ονείρου η πληγή,
με τη μοναξιά μου εδώ,
μοναξιά και στεναγμό