Ο κόσμος μου δε με χωράει
και ο δρόμος μου πίσω με πάει
κι εσύ σαν άστρο πρωινό
χορεύεις σαν αερικό
και απ’τον φωταγωγό
κοιτάω τον ουρανό

Πλημμύρισε ο κόσμος όλος
με πρόσωπα και αισθήματα φτηνά
τα όνειρα δεν έχουν σημασία
γραβάτες που ζητάνε εξουσία
και η φαντασία μας στεγνή

Δεν έπαψα ποτέ να πολεμάω
δεν έμαθα ποτέ ποιον πολεμώ
και η μόνη μου πληγή μονάχα εσύ
κι αρχίζω ό,τι τελειώνει η στιγμή
για να λυτρωθώ κι ας μην είσαι εδώ