Απάνω σε βουνοκορφή κουπί ορθό στημένο
το τρεχαντήρι μου ο Άι Λιας με το πανί ανοιγμένο
και το καΐκι μου ο Άι Λιας με το πανί ανοιγμένο
κρατώ στο χέρι τις βροχές, τον κεραυνό που αστράφτει
έχω και μες στο τσούρμο μου εναν ουράνιο ναύτη
είμ’ οδοιπόρος στα βουνά, με άμαξα στα νέφη
σαν βλέπω κρίμα κι άδικο οδύρομαι και βρέχει

Είναι το βλέμμα μου φωτιά που πυρπολεί τα χρόνια
και τυραννάω τους τύραννους και τους δικάζω αιώνια
την παιδοκλέφτρα κυνηγώ κι αυτή πως με φοβάται
τη Λάμια που `χει ανάθεμα ποτέ να μην κοιμάται
γεια σας, χαρά σας στα παιδιά, ευχές με τον αέρα
για της αυγής το νέο φως, για την καινούργια μέρα