Άμα κοπάσουν οι καιροί και πάνε οι μπόρες πίσω
θα `ρθω μπαξέ μου με τσ’ ανθούς να σε κορφολογήσω

Δεν ομορφαίνει ο ουρανός άμα δε βγει η Σελήνη
κι εγώ δε γένω α δε ρθει στο λογισμό μου εκείνη

Πολλοί καιροί με δέρνουνε, ομίχλη με σκεπάζει
κι ένα μαχαίρι δίκοπο μες στην καρδιά με σφάζει

Μόν’ όποιος έχει σίδερο μες στης καρδιάς τα βάθη
μπορεί να τ’ αποδυναστεί του χωρισμού τα πάθη

Ώστε να σει την τρίχα μου τσ’ αγάπης σου ο αέρας
θα `ν’ έχω τον ερωντικό καημό μιας θυγατέρας