Απάνω στο ποδήλατο στον κοιμισμένο ορίζοντα,
να φτάσεις κάπου βιάζεσαι
και στης ομίχλης χάνεσαι την προστασία.

Άνεμος τρελός θε να φυσάει στο μυαλό σου,
με στίχους όταν φτιάχνεσαι, σε είδα χτες να πιάνεσαι από μια οπτασία.

Δαιμονισμένος με το χάρισμα στη ράχη,
εδώ εξόριστος, σχεδόν αόριστος.
Εκτροχιασμένη μηχανή εν τάχει, εδώ απόβλητος,
διαμάντια ψάχνεις κι αφορμές γι’ ανταρσία.

Απάνω στο ποδήλατο χοροπηδάς στα σύννεφα,
να φτάσεις κάπου βιάζεσαι
και στων ονείρων χάνεσαι τη φαντασία.

Τρέμεις σαν το φως απάνω στη λεπτή γραμμή σου,
στη πίστη που ασπάζεσαι,
στο πάθος που αρπάζεσαι,
στη κάθε σου ουσία.

Δαιμονισμένος με το χάρισμα στη ράχη,
εδώ εξόριστος, σχεδόν αόριστος.
Εκτροχιασμένη μηχανή εν τάχει, εδώ απόβλητος,
αιτίες ψάχνεις κι αφορμές γι’ ανταρσία.