Έρχονται στιγμές που γυρεύω
μια σπηλιά να μπω
να μην με βλέπουν τα τέρατα
εκεί που η ησυχία κάνει βόλτες
και το μυαλό μου
φεύγει μόνο στα απέρατα
εκεί που δεν υπάρχεις εσύ
και όλοι οι άλλοι που με βλέπουν
συνέχεια αλλόκοτα
τα πως και τα γιατί
ανάγκες μιας στιγμής
που με σπρώχνουνε
στην εξώπορτα

γιατί;; να θες;; να πάρεις ότι έχω
γιατί να θες
για σένα να μην έχω
δεν έχω τίποτα
μου τα έπιασες με βία
δεν έχω τίποτα
Σουζάνα κοινωνία

στα βράχια κρατάω μια κιθάρα και πάω,
ταξιδεύω σαν αέρας στα κύματα
τις στιγμές που πονάω και εμένα αγαπάω
θα περάσω και πάλι με δυο βήματα
τώρα βρίσκομαι μόνο μα έχει φύγει ο πόνος
και γυρνάω σε ότι έχω για παράδεισο
δεν με νοιάζει τι ήσουν παρά μόνο τι είσαι
παρελθόν και εγώ φεύγω για το άπειρο

όσο κι αν θες
να πάρεις ότι έχω
όσο κι αν θες
για σένα να μην έχω
δεν έχω τίποτα
μου τα έπιασες με βία
δεν έχω τίποτα
Σουζάνα κοινωνία

όσο κι αν θες
να πάρεις ότι έχω
όσο κι αν θες
για σένα να μην έχω
δεν έχω τίποτα, για σένα
τα κράτησα για μένα
θα τα δώσω στον κανένα
και ύστερα πάλι σε εμένα