Ήταν όλα αποφασισμένα
Οι φρικτές καθυστερήσεις
και τα δάκρυα στο τηλέφωνο
Τα αίματα στα χέρια της μικρής μου,
που ίσως ποτέ δε βρω το θάρρος να της πω
πως ήταν όλα αποφασισμένα
(και πως την αγαπούσα από μωρό)
Το κλάμα το πρωί στο σφαιριστήριο
Τα γράμματα που κάηκαν στο βουνό
Αυτός που νίκησε για πάντα
το συνονόματο του
Αυτός που δεν τολμήθηκε ποτέ να συγκριθεί
Ότι θα τον λατρέψω, αλλά θα ντρέπομαι
να λέω στους κακούς πως είναι φίλος μου

Ήταν όλα προδιαγεγραμμένα
και ευλογημένα τα γονίδια της τεμπελιάς
που μας προσήψαν οι μανάδες μας κι εμάς
Και η ομορφιά και η τέχνη και η ελπίδα
πιο δυνατές απ’ τα δολάρια στα μάτια
κι απ’ την αγάπη που δεν ξέρει να προδίδει,
αλλά εκδικείται όταν πονά

Ήταν όλα καλά μεθοδευμένα
Να γελάσει η κριτής νεαρών ποιητών
όταν της πω ότι την πρόδωσα στον ύπνο μου
και ύστερα κρεμάστηκα προς τέρψη φοιτητών
Να κλάψει όταν μάθει πως πεινάω
και πως χυδαίοι φρουροί
διψούν για το αίμα μου,
μέσα στο καλοκαίρι, με υποκλίσεις
και συμβόλαια
και υποσχέσεις για χρόνια φωτεινά
και εγκαρτέρηση
μέσα σε κατακόμβες νέων χωρών
χωρίς συμπόνια

Ήταν όλα αποφασισμένα
Ο «θάνατος» το ’97
Μια νέα ζωή μέσα στα μάτια του μετά
Ήταν όλα επιμελώς μελετημένα
και τρέμω όταν το σκέφτομαι
να γίνουν όπως θέλαμε να γίνουν τελικά
Μα πριν μας πέσουν τα μαλλιά
να κάνουμε κάτι μαζί ξανά