Ααα... μια μυρωδιά.

Μια...μια μυρωδιά που μου γεννάει
αγάπη.

Συχνά με τυραννάει αφού αναδύει
απ’ τα βάθη
το φόβο που ενώνει τη λήθη με πόνο,
στιγμές ταπεινώνει
και αφήνει στο χρόνο πληγή.

Πια αυτή η δροσιά που ανθεί στα μάτια
σου `χει μείνει.
Ποτέ δε θα κοιτάς μες το κενό
που η μοναξιά σου αφήνει.

Ο φόβος που ενώνει τη λήθη με πόνο
στιγμές ταπεινώνει
και αφήνει στο χρόνο πληγή.