Βρέχει η νύχτα το κορμί σου με σκοτάδι
κι αναρωτιέσαι πως να ζούνε μες στο φως
κρύβεις με πείσμα την καρδιά σου κάθε βράδυ
μην σου την κάψει του έρωτα ο κεραυνός

Παιδί της νύχτας παιδί χαμένο
σ’ άκαρδους δρόμους πως περπατάς
είσαι για όλους έργο παιγμένο
στο σινεμά της γειτονιάς

Κάτι έχει η ματιά σου απ’ το φεγγάρι
γι’ αυτό σαν νύχτα μοιάζεις καλοκαιρινή
δίνεις το σώμα σου σε κάθε πεισματάρη
μα την καρδιά σου την κοιτάς αστραφτερί

Παιδί της νύχτας παιδί χαμένο
σ’ άκαρδους δρόμους πως περπατάς
είσαι για όλους έργο παιγμένο
στο σινεμά της γειτονιάς

Φορούσες άραγε γαλάζιο κορδελάκι
μήπως δεν πρόλαβες να παίξεις σαν παιδί
γυναίκα ήσουν μα σε κάναν παιχνιδάκι
άγρια στόματα σε κάνανε τροφή

Παιδί της νύχτας παιδί χαμένο
σ’ άκαρδους δρόμους πως περπατάς
είσαι για όλους έργο παιγμένο
στο σινεμά της γειτονιάς