Δε φτάνει το δράμα που έφυγε,
δε φτάνει το δράμα που σβήνω,
μα πρέπει σε όλους, εντύπωση,
πως δεν τη θυμάμαι, να δίνω.

Την αγαπάω, την αγαπάω,
το παραδέχομαι ότι πονάω,
μα με κρατάει ο εγωισμός
και πίσω δε γυρνάω.

Δε φτάνει το δράμα που έγινα
σκιά μιας παλιάς ευτυχίας,
μα πρέπει να πω πως την ξέχασα
στον έρωτα άλλης φιλίας.

Την αγαπάω, την αγαπάω,
το παραδέχομαι ότι πονάω,
μα με κρατάει ο εγωισμός
και πίσω δε γυρνάω.