Χτυπάτε τις καμπάνες, χτυπάτε τις καμπάνες,
χτυπάτε τις καμπάνες απόψε θλιβερά,
ο κόσμος να ξυπνήσει, ν’ ακούσει ένα τραγούδι
που θα το πω με πόνο για υστερνή φορά.

Χτυπάτε τις καμπάνες απόψε θλιβερά.

Κανείς δε θα με κλάψει, κανείς δε θα με κλάψει,
κανείς δε θα με κλάψει, μα ούτε εσύ σκληρή,
μονάχα η δόλια η μάνα αν μ’ έβλεπε η καημένη,
θα μ’ έκλαιγε με πόνο, θα μ’ άναβε κερί.

Χτυπάτε τις καμπάνες, χτυπάτε τις καμπάνες,
χτυπάτε τις καμπάνες με πόνο ν’ ακουστούν,
να `ρθουν οι ξένες μάνες που χάσαν παλληκάρια,
αυτές μονάχα νιώθουν τραγούδια να μου πουν.

Χτυπάτε τις καμπάνες με πόνο ν’ ακουστούν.