Σαν κεράκι στο βοριά
σβήνω κάθε βραδιά,
περιμένω στα σκαλιά
μήπως φανείς, αδέσποτη καρδιά.

Χαμένο μου όνειρο
για πάντα όμηρο
στο παραμύθι σου
δεμένο με κρατάς.
Σκάρτα μου φέρεσαι
κι ούτε που ντρέπεσαι
που μια καρδιά που σ’ αγαπά
υποτιμάς
και την πετάς.

Σαν σπουργίτι στο χιονιά
βγαίνω κάθε βραδιά,
παγωμένη μοναξιά
και σε ζητώ, της μοίρας μου θηλιά.

Χαμένο μου όνειρο...