Θα κλάψουν μάνες κι αδελφές
κι αδέλφια θα σπαράξουν
για τ’ άδικο που μ’ έχει βρει
θ’ αναστενάξει όλη η γη
και τα βουνά θα κλάψουν.

Ήτανε μαύρο τυχερό
τα νιάτα μου να μη χαρώ.

Το φτωχικό σπιτάκι μου
το ξέρω, θα ρημάξει,
βαρειά θα καταδικαστώ,
από τον κόσμο θα χαθώ
κι η μάνα μου θα κλάψει.

Ήτανε μαύρο τυχερό
τα νιάτα μου να μη χαρώ.

Το ξέρω πως θα κλάψουνε
φίλοι, γνωστοί και ξένοι,
μα όμως με τα κλάματα
και με τ’ αναστενάγματα,
τίποτα πια δεν βγαίνει.