Είμαι μια μάνα έρημη
που ζω δυστυχισμένα
δυο παλληκάρια ανάθρεψα, ανάθρεψα,
δε χάρηκα κανένα.

Η φυλακή κι η ξενιτειά
μ’ αφήσανε χωρίς παιδιά.

Το πρώτο παλληκάρι μου,
τι κρίμα κι αμαρτία
το χαίρεται η φυλακή, η φυλακή,
γυναίκα είν’ η αιτία.

Η φυλακή κι η ξενιτειά
μ’ αφήσανε χωρίς παιδιά.

Ο άλλος ο λεβέντης μου
ταξίδεψε στα ξένα,
τον χαίρεται η ξενιτειά, η ξενιτειά
κι αλίμονο σ’ εμένα.

Η φυλακή κι η ξενιτειά
μ’ αφήσανε χωρίς παιδιά.