Τα πλοία σωπάσαν οι ναύτες γεράσαν και φύγαν
τα χρόνια περάσαν φουρτούνες τα μάτια τους είδαν
ποιος άραγε είδε τον κόσμο να αλλάζει για πες μου
συντρίμμια, ναυάγια, πλημμύρες οι χαρές μου

Ο κόσμος δεν έχει σας λέω καμιά ελπίδα
τα πάντα μαυρίσαν θα δεις θα `ρθει καταιγίδα
ποιο μέλλον μας τάζεις γλυκό μου κορίτσι δεν ξέρω
τραβάτε γερά τα σχοινιά, κι ας υποφέρω

Τραβάτε
κι ας με πονάτε

Τα νεύρα μου σπάσαν γινήκαν φωλιές από φίδια
εικόνες πολέμου παιδιά που ζητούν μια πατρίδα
μανάδες στους δρόμους που ψάχνουν να βρουν την ζωή τους
ποιος άραγε έκλεψε πνοή από την πνοή τους

Σελίδα θα αλλάξω θα γράψω του κόσμου τις πίκρες
θα πω στο μελάνι να δείξει μόνο αλήθειες
ποιο μέλλον μας τάζεις γλυκό μου κορίτσι δεν ξέρω
τραβάτε γερά τα λουριά κι ας υποφέρω

Τραβάτε
κι ας με πονάτε
Τραβάτε
και μην λυπάστε