Μες στους δρόμους τριγυρνώ
και μαζεύω απ’ τα σκουπίδια
της ζωής μου τα στολίδια
που μ’ αυτά θα στολιστώ

Τα ποτάμια τα βουνά
και τα δάση που `χω χάσει
την αγάπη έχω ξεχάσει
σε μια λίμνη από φωτιά

εεεε!! ποταμέ που περνάς
πάρε μας και μας

Σαν Πυθία πίνω
δεν ξέρω τι θα γίνω
μα μέσα μου ο πόνος
βρίσκει τη χαρά

Απ’ του κόσμου τις ψευτιές
φτιάχνω την δική μου αλήθεια
μαγικά μου παραμύθια
σαν ψηλές βουνοκορφές

Το στεφάνι της ζωής
δεν μας το `ταξε κανείς
κι άμα θέλεις να το βρεις
άκου τον ήχο της σιωπής

εεε!!! ποταμέ που περνάς
πάρε μας και μας
μη μας λησμονάς