Βούλιαξα - βούλιαξα
μες στα γαλανά νερά
και με άρπαξε θεός
απ’ τ’ αχτένιστα μαλλιά.

Ούρλιαξα - ούρλιαξα:
«Άφησέ με να πνιγώ!»
Και μου γύρευε αυτός
τραγουδάκι να του πω.

Για πες μου πόσα πρωινά,
ακόμα πόσα δειλινά
με μια πανσέληνο αγκαλιά
θα σ’ αγαπήσω;
Για πες μου πόσα πρωινά,
ακόμα πόσα δειλινά,
καθώς ο χρόνος με γελά,
εγώ θα ζήσω;

Ζήτησα - ζήτησα
σαν ζητιάνα το φιλί
κι έπεσα σαν κάρβουνο
στ’ ουρανού τη χόβολη.

Φώναξα - φώναξα:
«Άφησέ με να καώ!»
Και μου γύρευε αυτός
τραγουδάκι να του πω.

Για πες μου πόσα πρωινά,
ακόμα πόσα δειλινά
με μια πανσέληνο αγκαλιά
θα σ’ αγαπήσω;
Για πες μου πόσα πρωινά,
ακόμα πόσα δειλινά,
καθώς ο χρόνος με γελά,
εγώ θα ζήσω;