Ξημερώματα ξημερώματα με παίρνεις
και μου λες λόγια όμορφα
λόγια όμορφα μα είναι μεθυσμένα

Στο μεθύσι σου επάνω
τώρα θέλεις να μιλήσουμε για σένα
και για μένα

Μα τα χαράματα οι άντρες δε μιλάνε
σε γυναίκες που δεν ξέρουν ν’ αγαπάνε
τέτοιες ώρες απαντάνε οι σιωπές
στις γυναίκες που τις πνίγουν οι ενοχές

Ξημερώματα ξημερώματα με παίρνεις
να μου πεις πως για χάρη μου
πως για χάρη μου κι απόψε είσαι λιώμα

Τρελαμένη θέλεις τώρα
να με δεις και μου φωνάζεις πως ακόμα
μ’ αγαπάς

Μα τα χαράματα οι άντρες δε μιλάνε
σε γυναίκες που δεν ξέρουν ν’ αγαπάνε
τέτοιες ώρες απαντάνε οι σιωπές
στις γυναίκες που τις πνίγουν οι ενοχές