Ένα τραγούδι βασανίζει
τη σκέψη μου πολύ καιρό
Θέλω τα πάντα να ξορκίζει
να’ ναι γραμμένο σε πηλό
Να τρέχει πάνω απ’ τους ανθρώπους
να μην το πιάνει λογική
Να ελευθερώνει παρανόμους
κι ας μη ποτέ του αγαπηθεί

Ας είναι σφύριγμα του ανέμου
κάποιου χειμώνα δειλινό
Ένα κελάηδισμα που ακούω
κι ότι κι αν κάνω σταματώ

Να με ξυπνάει απ’ τη λήθη
κι ότι συνήθισα να σπάει
Να καίει ότι μου ανήκει
κι όταν πονάω να γελάει