Δε με ξέρεις φαίνεται καλά
γι’ αυτό και λες σε όλους πως πεθαίνω,
απ’ το χωρισμό μας και μετά
πως είμαι σαν καράβι τσακισμένο.

Είσαι πολύ γελασμένη,
βαθιά νυχτωμένη.
Ποτέ δε ραγίζω εγώ.
Και δεν μπορούνε δυο μάτια
που φέρθηκαν σκάρτα
εμένα να κόψουν στα δυο.

Δε με ξέρεις φαίνεται καλά
γι’ αυτό και λες σε όλους πως ακόμα
για σένα έχω το βλέμμα χαμηλά,
πως έγινα μια τραγική εικόνα.