Ζητιάνος ήρθε ο έρωτας στη διπλανή την πόρτα
Του λέω πέρνα σπίτι μου να πιεις ένα νερό
Να δεις πως με γονάτισε μια αγάπη σαν αρρώστια
Κι αυτός μου λέει, για σένανε δεν έχω πια καιρό
Ζητιάνος ήρθε ο έρωτας

Ζητιάνος ήρθε ο έρωτας μια νύχτα στ’ όνειρο μου
Και τρόμαξα και ξύπνησα και του ‘γραψα να ‘ρθει
Κι αυτό συμβαίνει τακτικά μες στο μαρτύριο μου
Μα εσύ δε θέλεις ούτε πια και να με λυπηθείς
Ζητιάνος ήρθε ο έρωτας

Ζητιάνος ήρθε ο έρωτας και μου χτυπάει την πόρτα
Μα εγώ κουρέλια έβλεπα τα ρούχα τα χρυσά
Κρατούσε όλα τα όνειρα κι όλης της γης τα φώτα
Κι εγώ ξανά τον έδιωξα στου δρόμου τα μισά
Ζητιάνος ήρθε ο έρωτας